Aguïo-de-pastre
Scandix pecten-veneris
Apiaceae Umbelliferae
Àutri noum : Aguïo, Juvert-dous, Aguïoun.
Noms en français : Peigne-de-Vénus, Aiguillette.
Descripcioun :Pichoto planto annalo emé de fueio proun divisado que dounon d'èr à-n-aquelo dóu juvert, mai li flour an rèn de vèire. Se recounèis subretout à si fru que fan de lònguis aguio.
Usanço :Li fueio, li flour e li fru podon èstre manja ; li fueio en ensalado. L'aguio-de-pastre èi vertuouso contro li moulard e li verdau, ajudo à caga e fai pissa.
Port : Erbo
Taio : Pancaro entresigna
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Pancaro entresigna
Cicle bioulougico : Pancaro entresigna
Gènre : Scandix
Famiho : Apiaceae
Famiho classico : Umbelliferae
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Liò : Colo
Estànci :
Pancaro entresigna
Couroulougi :
Pancaro entresigna
Ref. sc. : Scandix pecten-veneris L., 1753
Erbo-dóu-matelot
Osmunda regalis
Osmundaceae
Noms en français : Fougère royale, Osmonde royale.
Descripcioun :L'erbo-dóu-matelot trachis dins li relarg séusous de Prouvènço. Es un grand féuse que pòu faire fin qu'à dous mètre d'aut. Li foundo soun longo e d'un vert clar. D'ùni porton en bout li soro, e alor soun soun mai torso e sarrado.
Usanço :Pèr F. Mistral, bessai sarié estado utilisado, emé l'erbo-de-la-routo, contro lou mau-de-terro (escourbut-TDF). Emé la racino se fasié uno poumado contro li macaduro. Tambèn la racino ajudo à pissa, es astringènto e purgativo.
Port : Grando erbo
Taio : 50 à 200 cm
Fueio : Foundo
Tipe bioulougico : Faneroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Osmunda
Famiho : Osmundaceae
Ordre : Osmundales
Coulour de la flour :
Ges de flour
Petalo : ges
Ø (o loungour) flour : Ges de flour
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Si
Autour basso e auto : 0 à 700 m
Aparado :
Vo
Jun à avoust
Liò : Riéu
- Sourgènt
- Tourbiero
- Roucas bagna
Estànci : Termoumediterran à Coulinen
Couroulougi : Cousmoupoulito
Ref. sc. : Osmunda regalis L., 1753